(Uit de PZC van 20 april 2020)
Tweehonderd gezichten uit de bevolking van Vlissingen kijken je aan in het nieuwe boekje dat Helge Prinsen en haar partner, fotograaf Ruben Oreel, begin mei uitbrengen. De wekelijkse column ‘Ik ben Vlissingen’ is in boekvorm gevat. De uitgave is mede mogelijk gemaakt door een bijdrage van de Stichting Van de Sande.
Helge Prinsen maakt de column nu voor het zesde jaar voor weekkrant de Vlissingse Bode en voor de Facebookgroep Hart van Vlissingen. De rubriek is al jaren heel populair. Prinsen laat Vlissingers in zeven korte tekstfragmenten van 140 tekens elk vertellen over zichzelf en hun stad. Ruben Oreel fotografeert daarbij.
Ze maakt bij voorbaat excuses aan de honderd Vlissingers die ze de afgelopen jaren wel geportretteerd heeft maar die zich niet in het boekje zullen terugzien. ,,Het werd gewoon te veel. We wilden een toegankelijk boekje, in omvang en in prijs.” Het uitkiezen was dan ook een lastig karwei. ,,De foto’s zijn leidend geweest. Het eerste jaar fotografeerde ik zelf. Gewoon met mijn mobiel, daar zaten veel slechte foto’s bij. Daarna is Ruben gaan fotograferen. Het beeld moet ook wat afwisselen. Soms hadden we gewoon te veel grijze mannen in zwarte jassen.”
De portretten kwamen tot stand tussen september 2014 en april 2020. Eindredacteur Eugene de Kok van de Bode noemt de verzameling portretten in zijn voorwoord een ‘kakofonie aan karakters’. Het zijn inderdaad allemaal zeer uiteenlopende types. In een kakofonie komen dingen bij elkaar die niet bij elkaar passen, maar juist die verscheidenheid valt in Vlissingen samen. In vrijwel alle mini-interviews komt de liefde voor die weerbarstigheid en vrijheid van Vlissingen naar voren. De bundel geeft zo een mooi tijdsbeeld van de stad. Het eerste exemplaar ligt vanaf een week voor moederdag voor 15 euro in de Zeeuwse boekhandels.